Σάββατο 4 Μαΐου 2013

Τα... πάσης φύσης δόντια!

                                                       Πηγή φωτογραφίας: users.cyta.gr

      Και οι αναρτήσεις σε αυτό το blog, θα αρχίσουν με γλωσσολογικό θέμα. Ας μπούμε λοιπόν στο ψητό. Στο ψητό; Ναι, στην κυριολεξία στο ψητό! Αύριο όλη η Ελλάδα θα καταναλώνει τον οβελία και άλλα εδέσματα, όπως κοκορέτσι, σπληνάντερο, παϊδάκια, μπιφτέκια κ.λπ. Για να καταναλώσει κάποιος όλες αυτές τις λιχουδιές, προφανώς του είναι απαραίτητα κάποια μικρά άσπρα(ελπίζω!) πραγματάκια, που μένουν σε ένα σπίτι, το οποίο οχυρώνουν δύο πόρτες-χείλη. Φυσικά και πρόκειται για τα δόντια! Τα δόντια που πρέπει να τα προσέχουμε πάρα πολύ...
       Η μεγάλη σημασία των οστών αυτών της στοματικής κοιλότητας διαφαίνεται και από το πόσες φορές κάνουμε χρήση του ονόματός τους. Χρησιμοποιούμε τη λέξη "δόντια" πολύ συχνά. Αλήθεια όμως, εννοούμε πάντα τα λευκά και κατάσκληρα οστά, με τα οποία τεμαχίζουμε την τροφή; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι "όχι". Υπάρχουν πολλές διαφορετικές χρήσεις της λέξης και παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε κάποιες από αυτές, διότι πάντα ξεκινάμε σκεπτόμενοι 2 με 3 σημασίες, καταλήγουμε όμως με αρκετά περισσότερες και μένουμε έκπληκτοι από τον πλούτο αυτό! Πάμε λοιπόν!

  • Το δόντι ως μέσον, που χρησιμοποιείται για την πραγματοποίηση κάποιου ιδιοτελούς σκοπού. Συνήθως πρόκειται για οικείο άτομο, που μας κάνει θελήματα, με βάση όχι την αξία μας, αλλά τη γνωριμία μας, αφού του το ζητήσαμε. Π.χ. "Πήρε αυτή τη θέση, επειδή έχει δόντι." (= βύσμα, μέσον).

Το δόντι ως προεξοχή σε διάφορα αντικείμενα, όπως:
  • Τα δόντια της χτένας.
  • Τα δόντια της φαγάνας (εξάρτημα σε ορισμένα οχήματα, για αγροτικές κυρίως δουλειές).
  • Τα δόντια του πριονιού.
  • Τα δόντια του γραναζιού.
  • Τα δόντια του φερμουάρ.
  • Τα δόντια της στέκας. (ώστε να "στέκονται" καλύτερα τα μαλλιά)
  • Τα δόντια της τσουγκράνας.
  • Δόντια κάδου (εξάρτημα σε μηχανήματα, που χρησιμοποιείται κυρίως σε οικοδομές και σε λοιπές διαδικασίες χτισίματος.)
  • Δόντια τοίχου (οι προεξοχές του σε ορισμένα σημεία).
  • Το δόντι του γκρεμού (το τελευταίο σημείο του, η άκρη του).
Επίσης:
  • Οδοντωτός σιδηρόδρομος ή απλά οδοντωτός. Η σιδηροδρομική γραμμή Διακοπτού- Καλαβρύτων. Είναι ο ορεινότερος σιδηρόδρομος της Ελλάδας και γι' αυτό, ήταν δύσκολο έργο ως προς την πραγμάτωσή του, καθώς το έδαφος είναι ιδιαιτέρως δύσβατο και το υψόμετρο μεγάλο. Προκειμένου να ξεπεραστούν οι δυσκολίες αυτές, ο σιδηρόδρομος κατασκευάστηκε με την τεχνική της οδόντωσης, κατά την οποία το τρένο γαντζώνεται, χρησιμοποιώντας κατάλληλα γρανάζια σε οδοντωτές σιδηροτροχιές σε διαδρομές, όπου η κλίση του εδάφους υπερβαίνει το 10%, για να μην υπάρξουν ολέθρια δυστυχήματα. (πηγή: el.wikipedia.org) Στην Ελλάδα υπάρχει και στο Κολωνάκι και οδηγεί στο Λυκαβηττό και το αντίστροφο. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσεται και ο οδοντωτός τροχός (πινιόν), που χρησιμοποιείται στα τρένα.
  • Μια άλλη εκδοχή αναφέρει πως το όρος Σινά, κατ' ουσίαν σημαίνει "δόντι", αφού προέρχεται από τη σημιτική λέξη "σεν", που σήμαινε "δόντι", λόγω της μορφής των ορεινών κορυφών του Νοτίου Σινά. Κάποιοι, βέβαια, υποστηρίζουν ότι προέρχεται από τη Σιν, τη Θεά της Σελήνης. (πηγή: www.sinaimonastery.com/hersonysos.html)
Το δόντι χρησιμοποιείται συχνά μεταφορικά και σε εκφράσεις όπως:
  • Ήλιος με δόντια. (Έχει ηλιοφάνεια, μα επικρατεί κρύο.)
  • Με νύχια και με δόντια. (Προσπαθώ επίμονα, μέχρι τελικής πτώσεως.)
  • Με πονάει το δοντάκι μου. (Βιώνω το συναίσθημα του έρωτα.)
  • Έξω από τα δόντια. (Χωρίς υπεκφυγές, απερίφραστα.)
  • Οπλισμένος μέχρι τα δόντια. (Πολύ καλά οπλισμένος κι εφοδιασμένος.)
  • Από του Χάρου τα δόντια γλίτωσα. (Γλίτωσα σε μια πάρα πολύ δύσκολη κι επικίνδυνη στιγμή, που το πιο πιθανό ήταν να μην τα καταφέρω.)
  • Σφίγγω τα δόντια. (Πιέζομαι και προσπαθώ να φέρω εις πέρας κάτι, παρά τη δυσκολία του.)
  • Τρίζω τα δόντια. (Φοβίζω κάποιον.)
  • Δεν είναι για τα δόντια σου. (Δεν είναι για σένα.)
  • Με την ψυχή στα δόντια. (Μισοπεθαμένος.)
  • Πήγε η ψυχή μου στα δόντια μου. (Φοβήθηκα. Το λέμε και ως εξής: Πήγε η ψυχή μου στην κούλουρη!)
  • Του χάριζαν γάιδαρο κι αυτός τον κοίταζε στα δόντια. (Έψαχνε να βρει οπωσδήποτε ελάττωμα.)
  • Στραβά δόντια, ίσια μοίρα!
  • Ο σκύλος που δαγκώνει, δε δείχνει τα δόντια του. (Κάποιος επικίνδυνος σε προσεγγίζει με άλλα μέσα για να σε ξεγελάσει.)

      Πάρα πολλά παραδείγματα, λοιπόν. Μεγάλη ποικιλία. Ας προσέχουμε τα δόντια μας, διότι, όπως τονίστηκε και ανωτέρω, μας χρησιμεύουν αρκετά σε πολλούς τομείς. Προς το παρόν, στον τομέα του φαγητού.

 Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα!


Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

Οι ρίζες του μελέγου...



     Το παρόν blog και καλύτερα "ιστολόγιο", όπως είναι η ονομασία του στην ελληνική γλώσσα, δημιουργήθηκε έχοντας ως στόχο την προβολή κάποιων ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και τεκταινομένων ορισμένων τόπων. Αυτό δεν αφορά μόνο τη λαογραφία, όπως -ενδεχομένως- αρχικά θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς, αλλά και τη γλώσσα. Γλωσσολογία και Λαογραφία είναι δύο τομείς που, τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου, παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον και, έστω και να μη μας ελκύουν ιδιαιτέρως, δεν είναι ορθό να κλείνουμε τα αφτιά και τα μάτια μας μπροστά τους, αλλά αντιθέτως, οφείλουμε να τα έχουμε ορθάνοιχτα. Κι αυτό, διότι και τα δύο είναι μέρος της ζωής μας και της ταυτότητάς μας.
      Θα έχετε ακούσει πολλούς να υποστηρίζουν πως οι θεωρητικές και ανθρωπιστικές επιστήμες είναι πολυτέλεια, περιττές, ακόμα και ανούσιες. Θα το εξειδικεύσω στη Λαογραφία και τη Γλωσσολογία. Είναι όντως περιττές και ανούσιες; Είναι λοιπόν πολυτέλεια να γνωρίζεις τις ρίζες σου; Δεν είναι εξοργιστικά αντιφατικό, ότι -σε ορισμένες περιπτώσεις- οι άνθρωποι που υποστηρίζουν πως όλα αυτά τα θεωρητικά είναι περιττά, είναι οι ίδιοι που λένε ότι θα πρέπει να γνωρίζουμε την ιστορία μας για να πάμε μπροστά; 
       Αντικειμενικά, καθένας οφείλει να γνωρίζει τις ρίζες του. Η γνώση της ιστορίας είναι απαραίτητη και τα ιστορικά γεγονότα δεν είναι ιδέες, μα δημιουργήματα ανθρώπων. Ανθρώπων όχι "άπιαστων", μακρινών, αλλά απλών, καθημερινών, που ο χαρακτήρας τους τους ώθησε στην επιτέλεση των πράξεών τους. Από τις συνήθειές τους αυτές, διαφαίνεται ο χαρακτήρας και η ψυχοσύνθεσή τους. Επομένως, είναι βέβαιο πως μελετώντας κανείς τη Λαογραφία ενός τόπου, καταλήγει σε συμπεράσματα όσον αφορά τις αιτίες διάφορων γεγονότων και αντλεί ηθικά διδάγματα. Άνθρωπος ολοκληρωμένος, είναι εκείνος που διαθέτει ταυτότητα και η ταυτότητα αυτή δεν είναι πλήρης δίχως έστω και μια μικρή γνώση της παράδοσης του τόπου σου. Πέραν τούτου, όταν πάψεις να ασχολείσαι με την παράδοση, τότε ίσως και η ίδια η παράδοση ξεχαστεί από τους ανθρώπους, ίσως πάψει να υφίσταται. Φανταστείτε μια χώρα χωρίς έθιμα...
        Για τη Γλωσσολογία θα πω το πιο απλό που μπορώ να σκεφτώ. Εντάξει, η αλήθεια είναι πως είναι ένας κλάδος αρκετά επιστημονικός κι εξειδικευμένος, από όσα ξέρω μέχρι τώρα τουλάχιστον. Αλλά πραγματικά, είναι εντελώς λανθασμένος ο ισχυρισμός πως πρόκειται για κάτι μη πρακτικό και περιττό. Τι πιο πρακτικό από τη γλώσσα; Τι πιο πρακτικό από τον τρόπο μου μιλάμε; Φυσικά και οι θετικές επιστήμες είναι πολύ σημαντικές και αξίζει κανείς να τις μελετά σε βάθος, αλλά θα πρέπει κάποιοι να συνειδητοποιήσουν πως όπως στις θετικές κ.λπ. επιστήμες μαθαίνουμε για παράδειγμα πώς βρέχει, πώς τηγανίζεται το αβγό, πώς μεταδίδονται τα διάφορα κύματα και ούτω καθεξής, έτσι και στη Γλωσσολογία, μαθαίνουμε πώς μιλάμε. Μαθαίνουμε τους μηχανισμούς της γλώσσας, το πώς αυτή λειτουργεί. Ναι, είναι πραγματικά χρήσιμο και καθόλου μα καθόλου περιττό.

         Δε χρειάζεται να εξειδικευτεί κανείς στα θέματα αυτά. Αλλά, όπως αρχικά θίχτηκε, δε θα πρέπει να κλείνει αφτιά και μάτια. Θα πρέπει να δίνει έστω και μια μικρή προσοχή στις ρίζες του μελέγου... Ο τίτλος αυτός είναι αλληγορικός. Υπονοούνται οι ρίζες του δέντρου γενικότερα. Δηλαδή, οι ρίζες που έχουμε με την παράδοση και τη γλώσσα μας, ακόμα και οι ρίζες των ίδιων των λέξεων, που κρύβουν ολόκληρες ιστορίες. Εν γένει, αυτό που μας δένει με κάτι... Ο μέλεγος επιλέχτηκε, καθώς είναι χαρακτηριστικό δέντρο των ορεινών τόπων και  μάλιστα, του Νομού Φθιώτιδας, του Δήμου Μακρακώμης και πιο εξειδικευτικά, μεταξύ Γιαννιτσούς και Παλαιάς Γιαννιτσούς, που με ενδιαφέρει για πολλούς λόγους. Εκεί εντοπίζεται και μια περιοχή με καλλιεργημένες και μη εκτάσεις, που ονομάζεται άτυπα "Μέλεγος", επειδή υπάρχουν πολλά τέτοια φυτά. Ας μην καταργήσουμε αυτή την περιοχή. Ας μην αφήσουμε το δέντρο να ξεριζωθεί. Ας μείνουμε πάντα συνδεδεμένοι με τις ρίζες του μελέγου...